weer thuis

wat een mazzel: Schiphol was open gisterenmorgen (i.t.t. Londen, Frankfurt, Parijs en …..) en we zijn met een uurtje of wat vertraging geland.

ik ben dus lekker thuis en moet erg wennen. ik had niet anders verwacht 🙂

wat is er al veranderd? Duke vroeg me gisteren wat mijn plannen voor vandaag waren en wat denk je? GEEN PLANNEN! nou heb ik vanmorgen wel bedacht dat het slim is om naar de kapper te gaan (zelfs mijn haar is niet bestand tegen drie maanden zon), maar verder? zelfs de post heb ik nog niet gelezen (anders één van de eerste dingen als ik even niet thuis ben geweest) en de was zit nog niet in de wasmachine en …….

ik ben zelf ook erg benieuwd wat er nog meer veranderd is de afgelopen maanden. ik zal er over een paar weken nog een blog aan wijden. nu eerst maar verder wennen aan het weer (KOUD zeg, brrrr…… maandagmorgen lag ik nog in m’n bikini aan zee!!!!) en thuis zijn.

liefs van A’miek

laatste berichtje uit Ghana?

Gisteren onderstaand bericht als reactie op bericht van Herman geplaatst. ik wilde vandaag m’n mail lezen, maar kom niet ingelogd. ligt niet aan mij zegt de jongen van het internetcafe (maar dat betwijfel ik). Dus hier zit ik nu met m’n uur computertijd en geen mogelijkheid m’n mail te lezen (Herman, waar ben je?). dus om de tijd toch een beetje zinvol te gebruiken, het bericht opnieuw geplaatst met deze kleine toevoeging.

vanmorgen voor het eerst in al die maanden/weken/dagen Ghana een heus kopje koffie gedronken! wat een feest!!! m’n lijf protesteert er ook niet tegen, dus misschien vanavond een wijntje bij het eten?

morgen ga ik nog een dagje toerist zijn, zondag vertrek ik naar een hotel aan het strand van Accra en dan eindelijk naar huis!!!!! ik heb er zin in en hoop dat ik het net als Mariska heerlijk vind om midden in de winter thuis te komen 😉

Afgelopen weekend met Carlien naar http://www.handinhand.nl (project waar zo’n 60 verstandelijk gehandicapten op een terrein wonen met hun begeleiders en waar tevens een guesthouse is). erg leuk om een zwarte ‘Cindy’ te zien en we voelden ons daar natuurlijk helemaal thuis! daarna zijn we naar Cape Coast gereisd en werd ik voor de verandering weer eens ziek, dit keer goed ziek zelfs. na 10 minuten wandelen was ik kapot, brak het koud zweet me uit en voelde ik me echt niet goed en weer zwaar aan de diaree. dus maar weer eens 5 uur in het ziekenhuis gezeten en met een heleboel medicijnen naar hotel. sinds vandaag gaat het een stuk beter weer. Carlien is helaas weer vertrokken (jammer dat ik ziek was terwijl we samen van alles hadden willen bekijken hier). ik ben naar een ander hotel verhuisd en zit nu in een hut aan het strand lekker luxe te doen. even nog genieten toch, maar wat heb ik zin om naar huis te komen! maandag om 22.00 uur vliegen we, dinsdag om 5:00 uur staat m’n mannetje me op te wachten op Schiphol met warme truien en winterjassen en … (zie lijstje Marleen 🙂 ) dag lieve allemaal

Update van Herman

Voor wie denk: “Wat is het stil…”, ja, dat klopt. Miek is aan het trekken en heeft tevens haar stroomkabel van haar laptop beschadigd!
Vandaar dus, geen paniek, alleen een beetje stil. Des te meer verhalen als ze later deze maand terugkomt

Groetjes
Herman.

Sinterklaas in Ghana

2010 12 05

Je zult het niet geloven, maar Sinterklaas heeft ons zelfs in Ghana weten te vinden. Mss komt het omdat we een groot vuur hadden? Of omdat we Sinterklaasliedjes gezongen hebben? Laat ik vertellen hoe het weekend verliep en mss weten jullie dan hoe het komt dat de Sint ons bezocht.

Vrijdag zijn we nar de Greenhouse (guesthouse van Ibrahim) in Kalimenga gegaan. Joyce en Leroy (nurses on tour) hadden de boodschappen gedaan, Carlien en Ruud hadden drank ingeslagen, anderen hadden lekkers meegenomen. Na ’t eten heeft ibrahim een vuurtje gemaakt. Rond het vuur hebben Suzannne en Suzan een liedje met eigen tekst gezongen, Ibrahim een verhaaltje verteld, Carlien een paar nummers met gitaar gespeeld en ik een verhaal verteld over een groene en een rode draak (dankjewel Marie-josée, ook deze avond weer een groot succes).

Zaterdagmorgen zijn we met een groep kinderen lange grassen gaan snijden, bundelen en (op het hoofd gedragen) naar de Greenhouse gebracht. Dit moet straks het dak gaan worden van de bibliotheek die Ibrahim gaat bouwen. Tussen de middag heeft Carlien met een groepje meiden  lekker Afrikaans gedanst en ’s middags konden we lekker luilakken.

’s Avonds was er een supergroot kampvuur buiten het Greenhouse, waren er drummers en kwamen de dorpsbewoners Sinterklaas vieren met ons. Hoe? Rond het kampvuur dansen, spelletjes doen, Sinterklaasliedjes zingen en superveel lol hebben. Toen het feest afgelopen was hebben we onze schoen gezet en nog een paar liedjes gezongen. En wat denk je? De volgende ochtend: Ghanese pepernoten, een gedicht (dankjewel Carlien) waarbij de oude softie hier het weer eens niet droog hield (dankjewel Carlien)  en een cadeautje (dankjewel Ruud en Carlien).

Zo’n Sinterklaas zullen we nooit meer meemaken! En dat terwijl we van te voren allemaal zeiden dat je niet echt een Sinterklaasgevoel krijgt bij 35+ graden.

De rest van de zondag hebben we een soothsayer (‘waarzegger’) op bezoek gehad, hebben we een dobbelspel gedaan met cadeautjes, heeft Jan gevist (eindelijk) en waren we moe maar zeer voldaan aan het einde van de dag weer allemaal veilig thuis.

Omdat ik vorige week m’n fototoestel kapot heb laten vallen (wat is dat toch met mij en dit fototoestel?) en omdat ik de beelden van de videocamera niet op m’n laptop kan downloaden, heb ik er helaas geen foto’s bij L. Maak er je eigen beelden bij? En voel vooral de warmte! Lukt dat niet, dan kun je ook googelen op de woorden ‘Kalimenga Ghana Greenhouse’. Wellicht kom je dan op de site van de Greenhouse en staan de foto’s daar al op 🙂

Naschrift Herman: bedoelde ze wellicht KaRimenga?

 

de groeten uit Bolga

vandaag mijn laatste vergadering van Meet Africa en afscheid van de collega vrijwilligers. we hebben een super Sinterklaasweekend met elkaar gevierd (daarover lezen jullie deze week meer als Herman het op de blog zet).

nog één dag werken, dan een dagje wassen, tassen pakken, koken voor het gezin (paella) en vroeg naar bed. vrijdag om half zes staat de taxi voor de deur en gaat het vakantiegedeelte van deze reis beginnen. (vakantiegevoel heb ik gelukkig wel vaker al gehad 🙂 )

liefs en tot gauw in het koude nederland, waar we nu bijna een recrea huisje in het Heezerbosch hebben!!! YES!!! komt het toch nog goed allemaal.

jullie zijn de kou zat, ik heb er zin in, ben blij dat m’n opvliegers nog niet voorbij zijn (al die kruiden hebben toch niet geholpen), maar Sanne kan gerust zijn: ik ben nu net zo’n koukleum als zij: ’s nachts koelt het af naar rond de 20 graden en dan heb ík het koud!!!! zet die verwarming maar alvast op 5 hoor 🙂

liefs van A’miek

afsluiten

2010 12 2

Deze week staan veel van mijn activiteiten in het licht van afsluiten. Gisteren in Yua afscheid genomen. We hadden een debat gepland waarbij twee mannen en twee vrouwen hun zegje deden en waar een jury een winnaar koos. De vrouwen hebben met overweldigende meerderheid gewonnen. Daarna mooie lovende woorden van Patrick en een paar verschillende dorpsbewoners.

Deze week ook een paar vergaderingen met wat hier heet ‘Combat Members’. Zij zijn (samen met gezondheidszorg en politie) getraind om bij huiselijk geweld actief te counselen. Ik ben er heel blij mee dat we dit nog goed kunnen organiseren voordat ik vertrek want dan stopt het niet met mijn vertrek. We gaan middels internet (een paar mensen hebben de mogelijkheid om te internetten) contact houden zodat ik (indien nodig) vanuit Nederland (of Frankrijk) kan ondersteunen. Ibrahim (van Meet Africa) is ook bij deze gesprekken betrokken. Mogelijk dat deze club dan in de toekomst een plek is voor vrijwilligers om te gaan werken. Het mooie is dat je dan de lokale mensen ondersteunt die begeleiding bieden, zodat de hulp vanuit de eigen mensen komt.

Uiteraard ben ik ook een evaluatie over mijn verblijf en werkzaamheden aan het schrijven en ben ik nog op een tiental scholen een praatje aan het houden. De leerlingen vertel ik over huiselijk en andere vormen van geweld en wat zij kunnen doen of bij wie zij hulp kunnen vragen. De scholen kiezen één leerkracht die , zeg maar vertrouwenspersoon is voor de jongeren en die in een groep van leerkrachten gaat deelnemen. Die leerkrachten hebben dadelijk ook een link met de Combat Members en met de vertrouwenspersonen van de diverse kerken. Dat betekent een sterk netwerk.

Wat heel leuk is op de scholen: we hebben het dan natuurlijk ook over seksueel grensoverschrijdend gedrag en misbruik. Drie jongens gniffelen en als ze hadden kunnen blozen, zouden ze dat beslist gedaan hebben, want ze hadden een vraag: als een meisje je thuis bezocht, dan gaf ze daarmee toch te kennen dat ze seks wilde? De meiden hebben die vraag zelf goed beantwoord J. Een andere vraag was: hoe voorkom je dat een meisje zwanger wordt? Dus daar sta je met een verhaal over geweld en dan kan het zomaar gebeuren dat je uit staat te leggen (buiten de les om aan de drie belangstellenden) hoe je een condoom moet gebruiken J. Eén van de leerkrachten vond dat we die vraag niet moesten beantwoorden, want de jongens waren in zijn ogen veel te jong om aan seks te denken, maar wij vonden dat als je de vraag stelt, je oud genoeg bent om een antwoord te krijgen J.

 

feestweekend

2010 1 28

Vrijdagavond heb ik het gezin alvast hun afscheidskadootjes  gegeven. Ik had voor moeder en de meiden jurken laten maken (foto hieronder) en voor Dominique een pakje gekocht. Deze zondag (vandaag, 28^ste) was het dankfeest in de kerk waar zij naar toe gaan en dan is te superleuk om met nieuwe kleren te kunnen feesten. Dat het feest was vandaag merkte ik al vroeg vanmorgen, of eigenlijk gisterenavond toen we overlegden of we vroeg wilden koken en de hele dag weg zouden blijven of tussendoor naar huis te gaan. We kozen voor het eerste, dus vanmorgen om zes uur iedereen wakker en aan de slag. Op een gegeven moment kijk ik achter me wat moeder en dochter Vida aan het doen zijn, ligt er ineens een van de kippen in een emmer. Die hadden ze dus geluidloos om zeep geholpen en die hebben we voor ‘brunch’(om 9.00 uur J), met rijst, een saus en verse groenten heerlijk gegeten. Terwijl iedereen druk bezig was met koken, wilden kleine Dominique (nog geen twee) ook meehelpen. Hij had besloten achter een andere kip aan te gaan om die ook te slachten J.

Armoede

2010 11 25

Armoede kent verschillende gevolgen voor het leven hier:

In mijn gastgezin merk ik dat ze met heel weinig heel blij zijn. een ananas wordt met net zoveel enthousiasme ontvangen als een tas vol groenten. Een avondje Carlien op bezoek met gitaar en dus zang en dans, daar wordt weken op geteerd. Als ik mijn videocamera tevoorschijn pak of de computer met alle foto’s, dat staat gelijk aan een avondje bioscoop (toen dat nog heel bijzonder was).

Maar ook het volgende verhaal: een moeder komt met haar dochter naar het ziekenhuis. Ze heeft geen verzekering en dus veel te lang gewacht met naar het ziekenhuis gaan. Terwijl er bloed geprikt wordt bij het meisje, overlijdt ze. Moeder pakt haar op, bindt haar op haar rug met de doek en fietst naar huis, geen emotie te ontdekken. Waarom? Als ze huilt ziet men dat het kindje overleden is, dan moet er nader onderzoek volgen in het ziekenhuis en daar zijn enorme kosten aan verbonden. Ze mag pas huilen als ze uit het zicht van het ziekenhuis is.

 

workshop met de mannen

2010 11 25

Vandaag workshop en ‘scaling’ oefening gedaan met de mannen. Eerst casus bespreken en de vraag welk advies zij hebben voor de man en de vrouw in het verhaal waar huiselijk geweld plaatsvindt. Grappig is dat de vrouwen vooral vonden (bij hetzelfde verhaal) dat zij meer begrip moest hebben voor de problemen van de man en dat zij veel liefde, begrip en geduld moest hebben en dat de mannen vooral zeiden dat de man meer zijn verantwoordelijkheid moet nemen, want hij heeft de vrouw naar zijn huis gehaald en haar bezwangerd en dat schept verplichtingen.

reisplan

lieve allemaal,
het wordt allemaal steeds emotioneler heir. het gezin ziet erg tegen het afscheid op, ikzelf heb ook steeds vaker moeilijke momenten als ik daar aan denk, al verheug ik me er enorm op om ook weer naar huis te komen 🙂
mijn reisplan voor de 10 dagen van 10-20 december:
eerst met Carlien samen naar midden Ghana; daar zit een hand-in-hand-project wat onze Belgische vriendinnen écht iets voor mij vinden en daar vlakbij is een dorpje waar de aap heilig is (hebben ze zelfs een begraafplaats voor). vandaar gaat carlien weer terug naar ‘huis’ en ik reis door naar Cape Coast. daar neem ik een hotellejte en ga die stad en de omgeving verkennen. en weer wennen aan koffie, wijntje bij het eten, kamer met electriciteit en stromden water :-). deze week weer mooie en ontroerende momentne meegemaakt, maar dat laat ik aan Herman over om die op de blog te zetten.
liefs van A’miek